Vieze taart

De Noordlaan. Voor de jonge garde zal deze naam niet meteen een belletje laten rinkelen. De supporters die de jaren tachtig nog meemaakten weten waar het om gaat: Winterslag en de Vieze Mannen. In dit stadion werd geschiedenis geschreven.

Achttienduizend toeschouwers kochten in 1981 een ticket voor de derby tussen KFC Winterslag en Thor Waterschei. Winterslag pakte in dat jaar de vijfde plaats en mocht een jaar later Europa in. De Vieze Mannen namen het grote Arsenal te grazen. In de derde ronde sneuvelden ze tegen Dundee United. Daarna ging het stilaan bergaf. In 1988 sloegen de rivalen Winterslag en Waterschei de handen in elkaar. KRC Genk was geboren. De Noordlaan deed nog enkele jaren dienst als thuishaven voor de jeugdploegen en de reserves.

Eind vorige eeuw ging het licht helemaal uit. Het stadion werd aan zijn lot over gelaten en raakte in verval. Het beton van de tribunes brokkelde af en het onkruid maakte zich meester van de grasmat en de staantribunes. In oktober 2003 nam de lokale overheid de beslissing om het stadion met de grond gelijk te maken.

Vandaag blijft er niets meer over van de Noordlaan, een stadion waar voetbalgeschiedenis geschreven werd.

Pierre Denier kwam zeshonderddrieënvijftig keer in het roodzwarte shirt van Winterslag uit. In 1982 schitterde de club in de UEFA Cup. Het grote Arsenal ging op de Noordlaan door de knieën. Pierre Denier herinnert zich deze veldslag nog alsof het gisteren was: "Het had drie dagen aan een stuk geregend. De grasmat was een grote modderpoel. Door het slechte weer waren er slechts negenduizend toeschouwers. Wij wonnen met 1-0. In de derde ronde bleek Dundee United te sterk. Op de Noordlaan werd het 0-0. Dat was de beste wedstrijd die ik ooit gespeeld heb. In Schotland kwamen wij er niet aan te pas. Het werd 5-0. Het meeste plezier beleefde ik echter aan een derby tegen Waterschei. Het stadion zat vol. Wij zaten al wekenlang met dat duel in ons hoofd. Op een keihard bevroren veld kwamen wij 0-1 achter. Na de rust kwam onze pletwals op toeren en werd het 5-1. Toen konden wij niet meer kapot bij onze supporters.

"De Noordlaan staat voor mij gelijk aan mijn geboorte als trainer," mijmert Robert Waseige. "Ik heb veel meegemaakt in mijn hele carrière, ook in het buitenland, maar de Noordlaan zal ik nooit vergeten. Ik begon in 1971 als jonge en onervaren trainer met Winterslag in derde klasse. Het klikte met de spelersgroep en met de dirigenten van de club. Wij promoveerden meteen naar tweede klasse. Ik beschikte over een spelersgroep vol karakter.” Na vijf seizoenen aan de Noordlaan trok hij voor drie seizoenen naar Standard en keerde dan voor twee seizoenen terug. “De mensen sloten mij opnieuw in hun armen," vertelt Robert Waseige. "Ik was weer een van hen en dat is altijd zo gebleven."

Bron: voetbalbelgie.be