UOMO SELVATICO
(2017, epoxy)
Tuin Emile Van Dorenmuseum (steilrand langs Henri Decleenestraat)
De Uomo Selvatico, die zich aan de rand van de maatschappij bevindt, is een inspirerende figuur voor Caroline Coolen. Of het een mens, plant of dier is: bastaarden, underdogs, zwerfhonden, onkruid, distels of rauwe, ongecultiveerde landschappen zijn de hoofdpersonages die haar wereld bevolken. Figuren nemen de vorm aan van hun omgeving of zijn een versmelting tussen mens, dier en landschap. De wildeman geeft een verlangen weer naar een primitieve levensstaat. Ze belichaamt vaak de utopie van een gelukzalig en bevredigd natuurlijk leven. Haar wildeman is ondanks zijn bruut voorkomen, ingetogen, zelfs aandoenlijk en straalt een rustgevende kracht uit.
Deze Uomo Selvatico, een sculptuur van 2017, was tijdelijk te gast in de museumtuin voor de expo ZOMERTIJD (2021). Maar omdat het beeld op zoveel sympathie kon rekenen van passanten en bezoekers kreeg het 'toestemming' om te blijven en kocht de stad het aan.
