“Genck werd in het begin van deze eeuw gezien als een desolate plek, aan het einde van de wereld waar op een paar zeldzame jagers na, niemand naar toe ging. (…) Het pittoreske dorp maakte indruk met zijn duinen en uitgestrekte moerassen, met de rust en frisheid van zijn landschap dat opgelicht werd door een transparante hemel, met een bijzondere beweging en indrukwekkend wijde horizon, met de gevarieerde kleurschakeringen van zijn speciale vegetatie van maagdelijke heide, de gedraaide berken, de onvolgroeide dennen die er in de dorre vlakte groeien geïsoleerd als verloren gelopen schildwachten of dennen die in groep veel gracieuzer aan de rand van een vijver of een beekje staan, dat alles charmeert ons vandaag en werd vroege geapprecieerd.”
Deze woorden van Henri van Neuss uit 1889 beschrijven de eindeloze horizon die Genk zo kenmerkte aan het begin van de 19e eeuw toen de heidecultuur zijn hoogtepunt bereikt had en het landschap bedekt was met uitgestrekte heidegronden, zo ver het oog reiken kon.
De transformatie van het landschap, zeker sinds de vroege jaren van de twintigste eeuw met de uitbouw van de steenkoolindustrie en later de aanleg van het Albertkanaal, is groot waardoor Genk vandaag zowel derde industriestad is van Vlaanderen, maar tevens de groenste van de centrumsteden. En toch, voor velen die Genk misschien niet zo goed kennen lijkt het industriële aspect van Genk te overheersen.
Vanuit die vaststelling creëerde Wouter Bongaerts in 2008 een bijzonder panoramisch tweeluik dat de horizon toen met die van vandaag in dialoog brengt. In het kader van het jaarlijkse Vertelfestival van C-mine cultuurcentrum (toen nog gewoon het cultuurcentrum) gingen we de samenwerking aan met verschillende opleidingen aan de LUCA School of Arts (toen nog de Media & Designacademie), waaronder fotografie en animatiefilm. Wouter Bongaerts was een van de studenten die we daar ontmoetten.
De studenten animatiefilm kregen de opdracht een kleine promospot te maken voor het Vertelfestival, met 'water' als thema. Wouter Bongaerts was de enige van zijn klasgenoten die ervoor koos geen animatiefilm te maken. Hij kwam met een ander voorstel...
Hij begon met het re-creëren van de horizon die Emile Van Doren dag in, dag uit gezien moet hebben. Hij deed dit door foto’s van verschillende schilderijen via fotoshop tot één geheel te maken. Vervolgens trok hij zelf het Genkse landschap in, op zoek naar verwante landschappen die vandaag nog terug te vinden waren. Die fotografeerde hij, voegde ze samen en maakte zo een nieuwe horizon. De twee prints werden onder elkaar gehangen. En zo bracht hij de horizon van Van Doren in directe dialoog met zijn eigen horizon. De beeldende kracht van dit werk was zo treffend dat we ook niet twijfelden dit werk aan de museumcollectie toe te voegen.
Enkele jaren later, nadat hij afgestudeerd was, gaven we Wouter Bongaerts een nieuwe opdracht. We vroegen hem een kleurboek te maken over zijn geboortestad. Met zijn schetsboek in de hand trok hij door Genk en legde al die plekjes vast die hij al zijn hele leven kende: van zijn favoriete eetplek en terrasje, van C-mine Cultuurcentrum tot de Bibliotheek Genk, van Sport in Genk Park tot Cosmodrome - Kattevennen, van Openluchtmuseum Bokrijk tot het Ziekenhuis Oost-Limburg (ZOL). En uiteraard ook het Emile Van Dorenmuseum en villa Le Coin Perdu mochten niet ontbreken. Naast het kleurboek gaven we ook een luxeversie uit, een tekendagboek uit. Zijn schetsboeken waren namelijk een bijzondere schat aan beelden, aangevuld met kleine tekstfragmenten met anekdotes en persoonlijke reflecties. Je kan beide boeken nog steeds verkrijgen in onze museumshop.
Ondertussen is Wouter Bongaerts zelf fulltime als animator aan de slag. Na zijn afstudeerproject Mouse for Sale heeft hij nog enkele kortfilms (Mia, Phanta Rei) geregisseerd. En, met veel trots, voegen we er graag aan toe dat elk van zijn films meermaals in de prijzen viel op internationale festivals! Talent van eigen bodem!
