Het Emile Van Dorenmuseum is een huis van landschap en kunst, waar geïnspireerd door de rijke geschiedenis van het kunstenaarsoord een werking ontplooid wordt waarin de rijke kunstgeschiedenis in dialoog gaat met hedendaagse kunst en het landschap vandaag.
Verder bouwen op het fundament van de rijke geschiedenis betekent dat we het artistieke en visuele geheugen van Genk en zijn landschap proberen op te sporen, te verzamelen, te bewaren, te onderzoeken én te ontsluiten. Het is onze missie het nog te vaak vergeten, of zeker relatief onbekende verhaal van Genk als een station d'artistes terug naar voren te halen uit de mist van de geschiedenis.
Op de website van het Emile Van Doren kan je altijd terecht om een overzicht terug te vinden van de kunstenaars die we tot nog toe met zekerheid in het kunstenaarsoord Genk kunnen plaatsen.
Deze lijst is zeker niet volledig, en groeit voortdurend aan door de onmisbare en ontzettend gewaardeerde inzet van vrijwilligers en enthousiastelingen die samen met ons onderduiken in dit vergeten verleden en suggesties voor onze lijst doorspelen.
Vandaag plaatsen we de allerlaatste, meest recente versie van deze lijst online.
In deze pdf krijg je, na een inleiding over de rijke geschiedenis, een overzicht van alle kunstenaars en fotografen die we met zekerheid aan Genk, of in uitbreiding aan de Limburgse Kempen kunnen toeschrijven.
We gebruiken hiervoor een tijdskader.
Onze startdatum in 1841. Dat jaar werd van Edmond Tschaggeny tentoongesteld met de titel 'Een landschap in het Limburgsche met drie ossen in eene weide'. Het vermoeden is dat dit werk in Genk of omgeving ontstaan is. Vijf jaar later, in september 1846, was hij in ieder geval met zekerheid in Genk aanwezig, met potlood en papier in de hand.
Onze einddatum is 1959. Dat jaar overleed Armand Maclot. Deze landschapschilder is een belangrijke sleutelfiguur in de geschiedenis van het kunstenaarsoord. Hij is de laatste kunstenaar die volop in de kunstenaarstraditie binnenstapte en een nieuwe generatie op weg zette naar het landschap. Na zijn dood zien we dat het aantal kunstenaars dat van heinde en ver naar Genk trok op zoek naar inspiratie tot stilstand gekomen was. Het waren de lokale kunstenaars die het roer overnamen, en van een station d'artistes (een komen en gaan van kunstenaars) is geen sprake meer.
Dit wil niet zeggen dat deze latere geschiedenis aan onze aandacht ontsnapt, maar we kozen ervoor eerst verder terug in de geschiedenis te gaan en bloot te leggen wat vergeten was.
De Genkse kunstgeschiedenis en het verhaal van het landschap na 1959 ontsnapt zeker niet aan onze aandacht. Zo bewaren we de volledige fotocollectie van persfotograaf Johnny Harsch en een rijk fotoarchief over de opbouw van de Ford-fabriek, naast heel wat werken van na-oorlogse Genkse landschapschilders.
Vandaag staan er maar liefst 386 namen op onze lijst. Het gaat dus zowel over schilders als fotografen. Bijvoorbeeld de schrijvers ontbreken vooralsnog. Er is zeker nog werk aan de winkel.
Van deze 386 kunstenaars zijn er 62 die we enkel in de Limburgse Kempen kunnen plaatsen en nog niet in Genk. Genk mag dan wel de centrale spil geweest zijn in deze kunstgeschiedenis, ook doorheen de hele Limburgse Kempische vonden schilders inspiratie, van Eisden, Lanklaar en Opoeteren, over As, Zutendaal en Diepenbeek, van Zonhoven, Houthalen-Helchteren en Kiewit, tot Beringen, Leopoldsburg en Lummen.
Raadpleeg hier de lijst van kunstenaars
We zijn overtuigd dat onze lijst verre van compleet is. Elke kunstenaar van wie we zeker weten dat hij/zij zich liet inspireren door het Kempische landschap in Limburg, voor 1959 komt in aanmerking. Een gedateerd werk, tentoonstellingscatalogus of vermelding in een eigentijdse recensie bijvoorbeeld is voldoende als bewijs.
Denk je dat je nog iemand kan toevoegen aan onze lijst: aarzel niet ons dit te laten weten.
En wie weet, kunnen we jouw suggestie in onze volgende update toevoegen aan onze overzicht en bereiken we binnenkort de kaap van 400 namen!
Via facebook of met een mailtje naar emile.vandoren@genk.be
